In Gent kwam ik in de Gouvernementstraat terecht, een straat die uitkomt op de Sint Baafskathedraal. Een zware deur geeft toegang tot een smalle, overdekte binnenplaats die in deze moderne tijd heel geschikt is als een autogarage. Links de ingang tot het pand, alles groot en ruim en oud, en zeker de gangen en trappen en overlopen. En alles is er ook hoog en een beetje scheef. Asbakje met sigarettenpeuken op een traptrede, er hing een kattengeur en de sfeer van een kraakpand. Dat laatste klopte ergens wel; hoe de situatie precies in elkaar zit, begreep ik niet helemaal maar een stel runt het pand op vrijwillige basis, inmiddels een paar jaar geloof ik. Achter de smalle binnenplaats is een soort theatertje waar ze vooral muziekoptredens verzorgen. Op een zondagavond maakte ik er één mee, er was ook exotisch eten, met couscous. Heel relaxed allemaal, ik proefde de poging om jonge mensen kansen te geven, een podium in de muziek, in de cultuur, en ik voelde me er op mijn gemak.
Op de eerste verdieping liggen twee grote kamers die via Airbnb verhuurd worden, daar had ik er één van, in de andere zat een Italiaanse vrouw die hier vrienden heeft en vaker komt. Ook zijn er drie kamers voor studenten en een grote gemeenschappelijke keuken waar iedereen gebruik van kan maken. En helemaal aan de andere kant van de overloop het toilet en een douche. Voor eventuele nachtelijke overtochten hing in de kamer een enorme witte, zware en heel comfortabele badjas. Daar kon je in wonen. Naast een groot bed en een groot bureau en een grote oude schoorsteenmantel met een grote spiegel erop en en grote stoel en een klein tafeltje was er verder niets in de kamer. Ja, een zwart wandmeubel met een niet werkende radio. Geen televisie. In hotelkamers kijk ik nog wel eens televisie vanuit bed, uitzonderlijk voor mij, in die situatie vind ik dat heerlijk.
Dat kon hier niet, hier ging het allemaal weer anders dan bijvoorbeeld in het Astoria, waar ik in Gent eerder kwam, met die heerlijke kleine broodjes ’s ochtends in de serre als ontbijt. Ook anders dan de appartementen in Antwerpen of Berlijn, al kon ik zelf koken. En in de keuken rommelen, ontbijt maken, prettig nu ik langer achter elkaar bleef dan eerdere keren. Televisiekijken en radio of muziek luisteren deed ik via mijn laptop, alleen niet zo veel, de eerste week kwamen de essays binnen die in Rotterdam waren geschreven en ik had veel te lezen.
Af en toe had ik het idee dat ik weer in mijn studententijd verzeild was geraakt, vooral de tijd van de studentenflat waar je nooit wist wie je ’s avonds om elf uur in de keuken tegen het lijf zou lopen en welke gesprekken er uit het niets zouden ontstaan. Of wie je tegen zou komen als je ging eten. Eén meisje studeerde fotografie en op een avond zat ze te eten met een vriend (‘Niet míjn vriend, mijn geliefde, gewoon een vriend’) van wie ze foto’s met ontblote schouders had gemaakt. ‘Sexy’, zei ik, en hij gelijk schalks: ‘Interesse?’ Ze hadden er wel humor, en ze kletsten er lang en makkelijk.
Dit huis lag erg gunstig ten opzichte van de scholen waar ik heen moest. De ene school, Sint Bavo, een beetje rechts vlak achter de Sint Baafs, op een minuut of vijf , en de andere, Wispelberg, linksaf ruim een kwartier lopen dwars door het oude Gent. En voor de derde school, het vertrouwde Atheneum Gentbrugge, kon ik vlakbij op een bus stappen die er rechtstreeks heen ging.
Airbnb in Gent, wat het werd had ik niet van te voren kunnen bedenken, en ik deed wat ik het beste kon doen; de omstandigheden nemen zoals ze waren en me erin nestelen alsof ze kledingstukken waren. Dat zal vast niet altijd zo goed kunnen als hier, maar meestal zal er toch wel iets van te maken zijn en zo krijgen zulke dagen en weken wel héél eigen karakters.
Airbnb in Gent
22 zondag mrt 2015
Posted Uncategorized
in